Όλα γρήγορα και αστραπιαία σαν τα φώτα που βλέπεις .
απ τ' αμάξι πηγαίνοντας σε γκρεμό με διακόσια .
Είμαστε φώτα στην εθνική που μας προσπερνάνε χωρίς να μας παρατηρούν.
Είναι δύσκολο να επιβιώνεις σε μια πόλη γεμάτη κόσμο και μοναξιά.
Είναι δύσκολο να μαζεύεις τα κομμάτια σου μετά από ένα ξενύχτι γεμάτο
καπνό και καταχρήσεις.
Απρόσωποι έρωτες, τσαλακωμένα ρούχα πετάμενα στο πάτωμα να βρωμάν
ιδρώτα και ηδονή , ίσως να μυρίζουν και τα δάκρια που άφησες όταν
συνειδητοποίησες πως είσαι πάλι μόνος.
άγνωστοι μεταξύ αγνώστων αυτό θα μείνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου