μη με δει κανείς και λυπηθεί τ είναι μου.
Έτσι περνούν οι μέρες και τα χρόνια κρύβοντας απ τους άλλους την αλήθεια σου
που είδαν μα προσπέρασαν γιατί δεν τους φάνηκες και πολύ αξιόπιστος,
ίσως να φαινόσουν και λίγο υπερβολικός εδώ που τα λέμε...
Ίσως κάποτε να φώναξες και εσύ βοήθεια με κλειστό το στόμα, στα βουβά.
Ίσως να ένιωσες και εσύ να θες να βγάλεις κάποτε τη σάρκα σου
και να καείς στην κόλαση ολόκληρος,
χωρίς να ξέρεις το γιατί.
Ίσως μια μέρα βρουν το πτώμα μου και πουν πόσο αδύναμη ήμουν και με χλευάσουν
πάνω απ' τον τάφο μου, ίσως φτύσουν ή χέσουν πάνω του,
μα αν είναι να χέσει κάποιος ας είναι ο σκύλος μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου