Αφηρημένο

Μυαλά βουτηγμένα σε μελάνι, να υπογράφουνε με αίμα.

Λοβοτομημένα  μυαλά και σπασμένα αγγεία,

ιπτάμενες άγκυρες  και πουλιά πεθαμένα στους δρόμους,

χυμένοι εγκέφαλοι πάνω σε περιοδικά και εφημερίδες του κώλου.

Κάποτε τα μάτια μου σου είπαν λέξεις 

και κάποτε οι λέξεις μου σου ρούφαγαν τα μάτια.

Σε άφησα τυφλό αλλά έβλεπες με την καρδιά,

εγώ καρδιά δεν έχω, οπότε βλέπω με τα μάτια.

Σακατεμένα κόκαλα και λέξεις μπερδεμένες,

πλευρά γεμάτα μώλωπες και χείλια ματωμένα.

 Kομμένα δάχτυλα και στυλό με δέρμα, 

να τα χαϊδεύω και να σκέφτομαι εσένα.

Διαφυγή

Ξύνω τους τοίχους με μανία 

μπήγοντας τα νύχια μου μέσα στα κουφώματα,

σαν διψασμένη από νερό και το κελί αυτό ένα ξεχασμένο ξερονήσι .

Έχω την επιθυμία να λουστώ με το νερό τον τοίχων αλλά δε βρισκω 

το κατάλληλο σημειο για να χτυπήσω.

Έχω την ανάγκη να φύγω να σβήσω σαν κερί να λιώσω.

Δεν θέλω να μείνει ούτε στάχτη όμως, 

γιατί ίσως ήμουν φοίνικας και ξαναγεννηθώ.

Προορισμός η έξοδος και θα τα καταφέρω.

Δεν βλέπω πλέον μέσα μου, 

έχω πίσσα στη ψυχή και λάβα στις φλέβες μου και με πονάνε.

Με ματωμένα χέρια μου χαϊδεύω τη καρδιά αφού δε το 'κανε άλλος για 'μενα.