Ξύνω τους τοίχους με μανία
μπήγοντας τα νύχια μου μέσα στα κουφώματα,
σαν διψασμένη από νερό και το κελί αυτό ένα ξεχασμένο ξερονήσι .
Έχω την επιθυμία να λουστώ με το νερό τον τοίχων αλλά δε βρισκω
το κατάλληλο σημειο για να χτυπήσω.
Έχω την ανάγκη να φύγω να σβήσω σαν κερί να λιώσω.
Δεν θέλω να μείνει ούτε στάχτη όμως,
γιατί ίσως ήμουν φοίνικας και ξαναγεννηθώ.
Προορισμός η έξοδος και θα τα καταφέρω.
Δεν βλέπω πλέον μέσα μου,
έχω πίσσα στη ψυχή και λάβα στις φλέβες μου και με πονάνε.
Με ματωμένα χέρια μου χαϊδεύω τη καρδιά αφού δε το 'κανε άλλος για 'μενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου