Τίποτα το ιδιαίτερο

Συμβιβαστήκαμε μα χαθήκαμε

Δεν σε βλέπω πια, αν τύχει και σε δω στον δρόμο

μάλλον θα χω πιει, μάλλον θα με είχες πετύχει 

σε κάποιο παγάκι  να κοιτάω το κενό.

Τι δουλειά είχες εσύ εκεί ;

Λέμε ένα "τα λέμε", αλλά δε τα' παμε ουσιαστικά ποτέ.

Καλύτερα μόνη, δε μπορώ να υποκρίνομε για να γινώ αρεστή .

Έπιασε το φθινόπωρο και η φύση πεθαίνει.

Κυκλοθυμική εποχή ο Σεπτέμβρης, μια ζέστη μια κρύο.

Εχω και τα γενέθλια μου!

Κάθομαι σπίτι και βάζω τον σπασμένο ανεμιστήρα με χτυπά ελαφρά,

γιατί ζεσταίνομαι αλλά ταυτόχρονα κρυώνω και σκεπάζομαι.

Λίγο κρασί απ' το μπουκάλι κα λίγα αποτσίγαρα να μπουκώνουν τον 

αέρα που αναπνέω.

Ο ήχος απ' τον ανεμιστήρα που γυρνάει με δυσκολία

με καθησυχάζει ότι είμαι ακόμη εδώ.

Ένας λευκός καμβάς και λίγα χρώματα, για να δούμε που θα βγάλει .

Μου 'χεις λείψει τελευταία. 

Δεν είναι η πρώτη φορά. 

Πάντα σε σκέφτομαι και ας με έχεις ξεγράψει.

Δεν βγάζουν κάπου αυτά που λέω, δε καταλήγω, δεν έχω συγγραφικό οίστρο,

απλά σκοτώνω την ώρα μου.