Άλαλη Φωνή.

Νοιώθω πως ακούω συνέχεια μια φωνή..
Κάτι λέει μα δεν μπορώ να καταλάβω τι,
το κλάμα καλύπτει τις λέξεις της..
Την ακούω! Πονάει!
Τα μάτια μου βουρκώνουν..
Ο πόνος μέσα απ'τα ουρλιαχτά της
σκεπάζει τη κάθε νότα της βροχής..
Λίγα λεπτά ατέλειωτης σιωπής..
Την ακούω και πάλι!
Είμαι πεπεισμένη πως είναι δικία μου,
πως βγαίνει κάπου απο μέσα μου..
Μα τελικά τίποτα...

Γυρίζω και πάλι στην αόρατη για κάποιους
αλλά για μένα θεόρατη πραγματικότητα μου..
Όλα ξαναπέρνουν την αρχική σαπισμένη
τους μορφή..
Ευτυχώς φαίνονται και πάλι όλα
τόσο νεκρά...

and suddenly, i feel nothing.