Καλημέρα.

7:59 π.μ.
Γύρω μου σκοτάδι...
Ένα μικρό φώς στο κέντρο το γραφείου μου.
Ένα ανυπόμονο ρυθμικό χτύπημα με το πόδι της καρέκλας..
Μία τζούρα απ'το τελευταίο μου τσιγάρο. (Τελευταίο, το υπόσχομαι!)
Λίγες γουλιές απ'τον αιώνιο καφέ..
Τρία τραγούδια στο Repeat.
Τα μάτια μου πρησμένα κ' μαυρισμένα απ'το τρίψιμο
του χθεσινού βαψίματος.
Είμαι ένα τέρας, ψυχικά νεκρή!
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει..
Σάπιες αναμνήσεις σαν δαίμονες μου τριβιλίζουν το μυαλό!
Μέσα μου επικρατεί κάτι σαν λαίλαπα, κάτι σαν έργο του Καντίνσκι.
Μερικά σκαμπανεβάσματα..
Ίσως αρχικά ένα γέλιο.. (Ναι! σιγουρα ένα γέλιο!)
Ίσως μετά ακολουθεί ένα δάκρυ, μερικά ψεύτικα χαμόγελα
στο ασπρόμαυρο κοινό, έπιτα ένα ξέσπασμα θυμού κ' οργής!
Τέλος, ένα βίαιο υστερικό γέλιο πλημμυρίζει το δωμάτιο..
Σιωπή...

Χύνω τον καφέ πάνω στα γραπτά μου..

Μερικά παραμυθάκια..

Η ψυχεδέλεια μου χτυπά την πόρτα..

Πάω για τσίγαρο..